Λίγα «πρώτα» λόγια για τον Δημήτρη Σπανό

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Μετά από τις τρεις πρώτες αγωνιστικές το πρόσημο είναι θετικό και ήδη ο Άρης είναι στο συν τέσσερα σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή συγκομιδή και φυσικά στην κορυφή. Κυρίως όμως είναι η συνολική του εικόνα ως ομάδα στο γήπεδο που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι βλέπεις κάτι διαφορετικό. Τακτική προσήλωση, ένα συγκεκριμένο πλάνο ανάπτυξης- άσχετα αν δεν υλοποιείται πάντοτε- και κυνήγι της κάθε μπάλας που δεν το έβλεπες πέρσι. Φέτος πρεσάρουν όλοι, σχεδόν στον ίδιο βαθμό, πέφτουν με δύναμη πάνω στην μπάλα, συστατικό αναγκαίο στην κατηγορία. Έχουν βέβαια και αδυναμίες (ποια ομάδα δεν έχει). Όπως το εύκολο γκολ που δεν υπάρχει. Η λίγο αργή μεταφορά της μπάλας στην επίθεση και το ότι δεν έχει βρει ακόμη ο Σπανός τον παίκτη πίσω από τον φορ που θα μοιράσει σωστά το παιχνίδι. Ο Παυλίδης που είναι ό, τι πιο κοντινό υπάρχει σε αυτό παίζει συνήθως αλλαγή, ο Στεφάνοβιτς καθόλου. Λογικά θα βρεθεί η ιδανική χημεία αφού ρόστερ υπάρχει. Ειδάλλως ο Γενάρης είναι κοντά για διορθώσεις.

Πάμε λίγο στον Δημήτρη Σπανό αφού το παιχνίδι με την Καλλιθέα δεν προσφέρεται για περαιτέρω ανάλυση. Το μόνο που έμενε να δούμε ήταν η… μετάβαση για τους παίκτες από το όνειρο της μαγικής βραδιάς με την Μπόκα στην σκληρή πραγματικότητα της Football League και τον αναγκαίο ρεαλισμό τον οποίο επέδειξαν.

Ο προπονητής του Άρη, μέχρι τούδε, έχει αποκομίσει θετικά σχόλια από το πάντα απαιτητικό κοινό του Βικελίδης, αν αυτό σημαίνει κάτι γιατί πρωτίστως μετράει η εικόνα στο χορτάρι και τα αποτελέσματα. Είναι όμως ο τρόπος που συμπεριφέρεται και όσα δηλώνει που δείχνουν ότι ξέρει που ήρθε. Είναι απαιτητικός, δεν επαναπαύεται, γνωρίζει τις δυνατότητες της ομάδας, πιστεύει στη δουλειά που έγινε για τρεις μήνες. Δεν λαϊκίζει με φτηνό τρόπο, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι είναι προπονητής του Άρη (επομένως ότι λέει μεγεθύνεται) και δεν υπόσχεται… φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Λέει το αυτονόητο. Χθες για παράδειγμα που ο διαιτητής Καρατέρπος, σε ένα παιχνίδι που φαινόταν ποιος θα ήταν ο νικητής από το 1ο λεπτό, εκνεύρισε όλο τον κόσμο και δεν σεβάστηκε τον Άρη, ο έλληνας τεχνικός δεν έκανε παράπονα όπως θα ήταν το εύκολο. Αντ΄ αυτού επέλεξε να θυμίσει σε όλους ότι θα έρθει η ώρα που ο Άρης δεν θα εκλιπαρεί για σεβασμό, αλλά θα τον απαιτεί με την δυναμική του. Σωστός.

Ο Σπανός έχει κι κάτι άλλο να αντιπαρέρθει. Ότι είναι ο άνθρωπος του Μυροφορίδη. Ότι είναι στον Άρη με τις πλάτες του τεχνικού του διευθυντή και αυτό γίνεται εύκολα παρεξηγήσιμο ακόμη και σε μέσα στα αποδυτήρια όπου οι ισορροπίες είναι πάντοτε λεπτές, πόσω δε μάλλον όταν απαρτίζεται από 28 άτομα. Τι μπορεί να κάνει; Να πείσει με την εικόνα της ομάδας ότι αξίζει με το σπαθί του να κάθεται στην άκρη του πάγκου. Ότι είναι ακριβοδίκαιος. Ότι συν τω χρόνω η ομάδα του θα παίξει όπως το έχει στο μυαλό του ώστε να αρέσει και στον κόσμο. Με το πώς κινείται, με τον τρόπο που διαχειρίζεται το κάθε παιχνίδι, με την στάση που κρατάει. Στάση που δείχνει πάνω από όλα σεβασμό στην ομάδα που του έδωσε την ευκαιρία. Ξέρει άλλωστε ότι ενδεχόμενη άνοδο με τον Άρη στη Σούπερ Λίγκ θα είναι για τον ίδιο το μεγαλύτερο παράσημο στην προπονητική του καριέρα και η είσοδός του στο… club των καταξιωμένων ελλήνων τεχνικών.